Diabetes mellitus is een ziekte van het endocriene systeem geassocieerd met pathologische veranderingen in de hormonale achtergrond en ondervoeding van metabole processen.
Tot op heden is de ziekte niet vatbaar voor uitroeiing (volledige liquidatie). Het is mogelijk om het destructieve proces in het lichaam te vertragen door middel van medicijnen en voedingstherapie, maar het is onmogelijk om het te stoppen en in de tegenovergestelde richting te beginnen.
Het belangrijkste symptoom van de ziekte is een chronische toename van de bloedglucose. De oorzaken en de aard van het verloop van de ziekte verschillen, dus deze is verdeeld in verschillende soorten.
Soorten diabetes (SD) worden bepaald door de Wereldgezondheidsorganisatie en hebben geen fundamentele verschillen in de hele medische wereld. Diabetes van welke aard dan ook is niet van toepassing op besmettelijke ziekten.
Tipinatie van pathologie
Er zijn verschillende soorten ziekten verenigd door één hoofdteken - een verhoogde concentratie van glucose in het bloed. De typificatie van diabetes is te wijten aan de oorzaken van het optreden ervan. De methoden van therapie, geslacht en leeftijd van de patiënt vinden ook plaats.
Soorten diabetes geaccepteerd in de geneeskunde:
- Het eerste type is insuline -afhankelijk (ISD 1) of juveniel;
- De tweede is insuline -afhankelijk (INZSD 2) of insuline -resistent;
- Diabetes zwangerschapsmellitus (HSD) in de perinatale periode bij vrouwen;
- Andere specifieke soorten diabetes, waaronder:
- schade aan β-cellen van de pancreas op genetisch niveau (verscheidenheid aan mody-diabetes);
- Pathologieën van de uitbreidingsfunctie van de alvleesklier;
- erfelijke en verworven pathologieën van de klieren van externe secretie en hun functies (endocrinopathie);
- farmacologisch veroorzaakt door diabetes;
- diabetes als gevolg van aangeboren infecties;
- SD had betrekking op genomische pathologieën en erfelijke defecten;
- Schending van glycemie (bloedsuiker) op een lege maag en schending van glucosetolerantie.
De pre -dibet is een grensstaat van het lichaam, wanneer het niveau van glycemie wordt gewijzigd in de richting van een toename (glucosetolerantie wordt verstoord), maar bloedsuikerindicatoren "bereiken" de algemeen geaccepteerde digitale waarden die overeenkomen met de werkelijke diabetes. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO 2014) lijden meer dan 90% van de endocrinoloogpatiënten aan het tweede type ziekte.
Volgens de medische statistieken wordt de neiging om het aantal zieke mensen te vergroten duidelijk over de hele wereld getraceerd. In de afgelopen 20 jaar is het aantal diabetici type 2 verdubbeld. GSD is goed voor ongeveer 5% van de zwangerschappen. Soorten specifieke diabetes zijn uiterst zeldzaam en bezetten een klein percentage in medische statistieken.
In termen van genderrelatie van INZSD 2 komt het vaker voor bij vrouwen in de prelimacterische periode en tijdens de menopauze. Dit komt door een verandering in de hormonale status en een reeks extra kilo's. Bij mannen is de factor voor de ontwikkeling van diabetes type 2 meestal chronische ontsteking van de alvleesklier, vanwege de toxische effecten van ethanol.
Insuline -afhankelijke diabetes (1 type)
Type 1 diabetes wordt gekenmerkt door de arbeidsongeschiktheid van de pancreascellen. Het orgel voert zijn endocriene (intra -regionale) functie niet uit voor de productie van insuline - een hormoon dat verantwoordelijk is voor het leveren van het lichaam van glucose. Als gevolg van de accumulatie van glucose in het bloed, ontvangen de organen geen volledige voeding, inclusief de alvleesklier zelf.
Om de natuurlijke productie van het endocriene hormoon te simuleren, wordt de patiënt voorgeschreven door injecties van medische insulines met verschillende tijdelijke duur (kort en lang), evenals voedingstherapie. De classificatie van diabetes van het eerste type wordt bepaald door verschillende etiologie van de ziekte. Het insuline -afhankelijke type van de ziekte heeft twee oorzaken: genetisch en auto -immuun.
Genetische reden
De vorming van pathologie wordt geassocieerd met het biologische kenmerk van het menselijk lichaam om zijn karakteristieke kenmerken en pathologische afwijkingen over te brengen naar volgende generaties. Met betrekking tot diabetes erft het kind een aanleg voor de ziekte van ouders of naaste familieleden die aan diabetes lijden.
Belangrijk! Een aanleg is geërfd, maar niet de ziekte zelf. Een 100% garantie voor de ontwikkeling van diabetes heeft geen kind.
Auto -immuun reden
Het optreden van de ziekte is te wijten aan het functionele falen van het immuunsysteem, wanneer het onder invloed van negatieve factoren auto -immuunantilichamen actief produceert die de lichaamscellen vernietigen. Triggers (impetus) worden gebruikt om auto -immuunprocessen te starten:
- ongezond voedselgedrag gecombineerd met hypodynamie;
- metabolisch falen (koolhydraat, lipide en eiwit);
- kritisch tekort aan het lichaam van cholegalciferol en ergocalciferol (groep D vitamines);
- Pancreaspathologie van chronische aard;
- De aanwezigheid in de anamnese van epidemische bof (varkens), mazelen, het herpes koksaki-virus, het Epstein-Barra-virus, cytomegalovirus, virale hepatitis A, B, C;
- nood (langdurig verblijf in een staat van neuropsychologische stress);
- chronisch alcoholisme;
- Onjuiste behandeling met hormoonbevattende medische geneesmiddelen.
ISSD wordt gevormd bij kinderen, adolescenten en volwassenen die de leeftijd van dertig niet hebben bereikt. De kinderversie van de ontwikkeling van diabetesvorm 1A wordt geassocieerd met gecompliceerde virale infecties. Formulier 1B komt voor bij jongeren en kinderen tegen de achtergrond van auto -immuunprocessen en erfelijke aanleg. De ziekte ontwikkelt zich in de regel enkele weken of maanden in gedwongen modus.
Insuline -resistente diabetes (type 2)
Het verschil tussen het tweede type diabetes mellitus en de eerste is dat de alvleesklier de synthese van insuline niet stopt. Glucose is geconcentreerd in het bloed en wordt niet aan de cellen en weefsels van het lichaam afgegeven vanwege het gebrek aan gevoeligheid voor insuline -insulineresistentie. Tot een bepaald punt wordt de behandeling uitgevoerd door middel van hypoglycemische (suikerverlagende) medicijnen en voedingstherapie.
Om de onbalans in het lichaam te compenseren, activeert de alvleesklier de productie van het hormoon. Werkend in de noodmodus, verslijt het orgel na verloop van tijd en verliest de intra -regionale functie. Type 2 diabetes passeert in insulineafhankelijke vorm. De afname of verlies van de gevoeligheid van cellen voor het endogene hormoon wordt voornamelijk geassocieerd met obesitas waarbij vet en koolhydraatmetabolisme wordt verstoord.
Dit geldt met name voor viscerale obesitas (afzetting van vet rond interne organen). Bovendien is de bloedstroom met overtollig lichaamsgewicht moeilijk vanwege talloze cholesterolplaques in de vaten, die worden gevormd met hypercholysterinemie, die altijd gepaard gaat met obesitas. De cellen van het lichaam ervaren dus een tekort aan voeding en energiebronnen. Andere factoren die de ontwikkeling van INZSD beïnvloeden, zijn onder meer:
- alcoholmisbruik;
- Gastronomische verslaving aan zoete gerechten;
- chronische pancreasziekten;
- Pathologieën van het hart- en vasculaire systeem;
- Immodestie in voedsel tegen de achtergrond van een zittende levensstijl;
- onjuiste hormoontherapie;
- gecompliceerde zwangerschap;
- disfunctionele erfelijkheid (diabetes bij ouders);
- Angst.
Meestal ontwikkelt de ziekte zich bij vrouwen en mannen van de leeftijdscategorie 40+. In dit geval is diabetes van het tweede type latent van aard en vertoont het mogelijk geen uitgesproken symptomen gedurende meerdere jaren. Tijdige testen op bloedglucose kunnen pre -antiabet detecteren. Met voldoende therapie is de antiabetische toestand omkeerbaar. Als de tijd verloren gaat, gaat het vooruit en de INZSD vervolgens gediagnosticeerd.
Lada diabetes
In de geneeskunde wordt de term "diabetes 1.5" gevonden, of de naam Lada Diabetes. Dit is een auto -immuunschending van de productie van hormonen en een storing van metabolismeprocessen die optreedt bij volwassenen (op de leeftijd van 25+). De ziekte combineert de eerste en tweede variëteiten van diabetes. Het ontwikkelingsmechanisme komt overeen met ISD, latente verloop en de manifestatie van symptomen zijn vergelijkbaar met de INZSD.
De triggers voor de ontwikkeling van pathologie zijn auto -immuunziekten in de geschiedenis van de patiënt:
- Niet -infectieuze ontsteking van de tussenwervelgewrichten (spondylitis ankylopoetsen);
- een onomkeerbare ziekte van het centrale zenuwstelsel - multiple sclerose;
- Granulomateuze inflammatoire pathologie van het maagdarmkanaal (ziekte van Crohn);
- chronische ontsteking van de schildklier (hashimoto thyroiditis);
- Juveniele en reumatoïde artritis;
- Verandering in kleur (verlies van pigment) van de huid (vitiligo);
- inflammatoire pathologie van het darmslijmvlies (colitis ulcerosa);
- Chronische schade aan het bindweefsel en de klieren van externe secretie (Shegren -syndroom).
In combinatie met een erfelijke aanleg leiden auto-immuunaandoeningen tot de voortgang van Lada-diabetes. Om de ziekte te identificeren, worden basisdiagnostische methoden gebruikt, evenals bloedmicroscopie, die de concentratie van IgG -klasse immunoglobulines voor antigenen –IFS (immuno -functie -analyse) bepaalt. Therapie wordt uitgevoerd door regelmatige insuline -injecties en voedingscorrectie.
De zwangerschapsvorm van de ziekte
GSD is een specifiek type diabetes dat zich ontwikkelt bij vrouwen in de tweede helft van de perinatale periode. De ziekte wordt meestal gedetecteerd tijdens een tweede geplande screening, wanneer de aanstaande moeder een volledig onderzoek ondergaat. Het belangrijkste kenmerk van GSD valt samen met diabetes type 2 - dit is insulineresistentie. De cellen van het lichaam van een zwangere vrouw verliezen aanraking (gevoeligheid) aan insuline vanwege de correlatie van drie belangrijke redenen:
- Hormonale herstructurering. Tijdens de zwangerschapsperiode neemt de synthese van progesteron (steroïde geslachtshormoon) die de productie van insuline blokkeert. Bovendien winnen de endocriene hormonen van de placenta sterkte, die de eigenschap hebben van het remmen van de productie van insuline.
- Verdubbelde lading op het vrouwelijke lichaam. Om een volledige voeding van het ongeboren kind te garanderen, vereist het lichaam een verhoogde hoeveelheid glucose. Een vrouw begint meer monosachariden te gebruiken, die de alvleesklier dwingt om meer insuline te synthetiseren.
- Een toename van het lichaamsgewicht tegen een afname van fysieke activiteit. Glucose, overvloedig binnenkomen van het lichaam, wordt verzameld in het bloed, omdat cellen weigeren insuline te waarnemen als gevolg van obesitas en hypodynamie. De aanstaande moeder en fruit in een dergelijke situatie hebben een tekort aan voedingsstoffen en energiehonger.
In tegenstelling tot het eerste en tweede type, is zwangerschapsdiabetes een omkeerbaar proces, omdat insulinemoleculen en de functionele mogelijkheden van de alvleesklier worden bewaard.
Goed geselecteerde therapeutische tactiek garandeert de eliminatie van pathologie na levering in 85% van de gevallen. De belangrijkste behandelingsmethode van GDC is een dieet voor diabetici "Tabel nr. 9". In moeilijke gevallen worden injecties van medische insuline gebruikt. Sahabro-winnende medicijnen worden niet gebruikt vanwege hun teratogene effecten op de foetus.
Aanvullend
Specifieke soorten diabetes worden genetisch bepaald (mody-diabetes, sommige soorten endocrinopathie) of veroorzaakt door andere chronische pathologieën:
- Pancreasziekten: pancreatitis, hemochromatose, tumor, cystische fibrose, mechanische verwondingen en klierchirurgie;
- functioneel falen van de voorkwab van de hypofyse (Acromegaly);
- verhoogde synthese van schildklierhormonen (thyrotoxicose);
- Hypothalamisch-hypofyse-adultery (ICECO-CUSHING SYNDROME);
- Tumoren van de bijniercortex (aldosteror, feochromocytoma, enz.).
Afzonderlijke diabetische pathologie - Niet -SSHA -shagale diabetes wordt gekenmerkt door een afname van de productie van het hormoon van de hypothalamus van vasopressine, die de vloeistofbalans in het lichaam reguleert.
Diagnostische maatregelen
De diagnose van diabetes (elk type) diagnose is alleen mogelijk op basis van de resultaten van laboratoriummicroscopie van het bloed. Diagnose bestaat uit verschillende consistent uitgevoerde studies:
- Een algemene klinische bloedtest om verborgen ontstekingsprocessen in het lichaam te identificeren.
- Een bloedtest (capillair of veneus) voor het gehalte aan glucose. Het wordt strikt geproduceerd op een lege maag.
- GTT (glucosotolerante testen). Het wordt uitgevoerd om het vermogen van het lichaam te bepalen om glucose te absorberen. Een tolerantietest is een twee -time bloedhek: op een lege maag en twee uur na de "glucostostrolbelasting", waarvan de rol een waterige oplossing is van glucose bereid in een verhouding van 200 ml water met 75 gram. Stoffen.
- HbA1c -analyse naar het niveau van geglycosyleerd (geglyceerd) hemoglobine. Op basis van de resultaten van het onderzoek wordt een retrospectief van suiker in het bloed de afgelopen drie maanden geëvalueerd.
- Biochemie van bloed. De indicatoren van de hepatische enzymen van aspartateaminotransferase (AST), alanineine-orgrase (ALT), alfa-amylase, alkalische fosfatase (SCF), bilirubine (galpigment), cholesterolspiegels worden geëvalueerd.
- Een bloedtest voor de concentratie van antilichamen tegen glutamatdecarboxylase (GAD -antilichamen) bepaalt het type diabetes.
Referentiewaarden van bloedsuiker- en ziekte -indicatoren
| Analyse | Voor suiker | Gluczotolerante test | Glycated hemoglobine |
|---|---|---|---|
| norm | 3.3 - 5.5 | <7.8 | ⩽ 6% |
| Prediabet | 5.6 - 6.9 | 7.8 - 11.0 | van 6 tot 6,4% |
| diabetes | > 7.1 | > 11,1 | Meer dan 6,5% |
Naast bloedmicroscopie wordt een algemene urine -analyse voor de aanwezigheid van glucose in de urine (glycosurie) onderzocht. Bij gezonde mensen is er geen suiker in de urine (voor diabetici wordt 0,061 - 0,083 mmol/L beschouwd als de toegestane norm). Referega -monster wordt ook uitgevoerd om albumine -eiwit in de urine en een eiwituitwisseling van creatinine te identificeren. Bovendien wordt hardware -diagnostiek voorgeschreven, inclusief een ECG (elektrocardiogram) en echografie van de buikholte (met een nieren).
Resultaat
Moderne geneeskunde classificeert diabetes volgens vier basistypen, afhankelijk van de pathogenese (oorsprong en ontwikkeling) van de ziekte: insuline -afhankelijk (ISSD 1 type), insuline -afhankelijke (INZSD 2 -type), zwangerschap (GSD van zwangere vrouwen), specifiek (diabetes omvat verschillende soorten ziekte als gevolg van genetische defecten of chronische pathologieën). Hasteful diabetes gevormd in de perinatale periode is genezen. De staat van pre -de -diabetes (schending van glucosetolerantie) wordt als omkeerbaar beschouwd, onder voorbehoud van vroege diagnose.